Het is al weer bijna negen jaar geleden dat een markant schaker van – onder meer – de Venlose Schaakvereniging van zijn aardse bestaan afscheid nam.
Zijn tijd was op en het vlaggetje viel.[1]Ik heb het hier uiteraard over Willi. Schmitz welteverstaan uit Bracht, van euver de päöl. Willi had meerdere grote liefdes: schaken, biljarten en … dansen. Over dat laatste later meer. In wedstrijdverslagen heb ik hem al vaker gekenschetst als een multi talent want hij acteerde in die disciplines op hoog niveau.
En waarin hij veel tijd investeerde. Niet zonder gevolgen; in 1962 werd hij clubkampioen van de (toen nog) Koninklijk Erkende Venlosche Schaakvereniging. Een prestatie die hij in 1971 herhaalde.
De “Rangvolgorde, opgesteld door de keuzecommissie voor 1971-1972” plaatste hem op no. 1 van die, vaak niet geheel onomstreden lijst van speelsterktevolgorde. Willi werd gevolgd door Huub Borghouts (2) en ene Paul van der Sterren (3) die later onder meer grootmeester en tweemaal Nederlands kampioen werd!
[1] “De vlag viel”, voor de jongere schaker: als in de dagen van Olim je bedenktijd om was, klikte er inderdaad een nijdig vlaggetje naar beneden. De moderne huidige elektronica laten een lafhartige zwarte namaakvlag zien. Onhoorbaar.
Lees hier verder voor het volledige artikel.
Het ‘In Memoriam’ geschreven door Bas van der Grinten en de ‘Rede beim Begräbnis’ uitgesproken door Piet Thijssen staan hier. Ze werden eerder geplaatst in het clubblad van oktober 2013.
Alle artikelen uit de rubriek ‘Uit de oude Doos’ zijn hier te lezen.