Onlangs schaakvrienden/innen, viel mij de bijzondere eer te beurt nog maar eens door Henk te worden geroepen tot de hoge taak om te spelen voor Venlo 1. Groot, welteverstaan. Weliswaar geboren uit absenties en afmeldingen van de reguliere roedel top1 spelers, maar toch.
En dat die pot in Eindhoven verzandde in een zwaar bevochten nederlaag – door captain Henk reeds fijntjes in zijn voortreffelijke wedstrijdverslag ter zake elders op onze website uit de doeken gedaan – ach, dat is mijn punt niet vandaag. Neen, het gaat mij om een bepaald niet alledaagse gemoedsemotie, die zich die speeldag voltrok in mijn toch al zo sensibele en geplaagde brein. Bron en aanstichter hiervan: mijn tegenstander van die dag. René Moonen.
Kopfoto Vlnr Huub Borghouts, Hub van Spijk en Paul van der Sterren. Ter gelegenheid van de uitreiking van het erelidmaatschap LiSB op 6 november 2014.
Beste Huub,
Wat ben je oud geworden en toch ook jong gebleven, althans in mijn herinneringen. Die gaan dan ook terug tot 15 november 1969, toen jij een simultaanseance gaf op het St. Thomascollege aan de Hogeweg en ik je voor het eerst meemaakte en zelfs tegen je mocht spelen. Jij was Limburgs kampioen en een goed uitziende man, beetje type Max Warmerdam. Ik was een jongen van dertien voor wie de eerste simultaan in zijn leven een geweldige belevenis was. Ach, wat denk ik nog graag terug aan die dag en aan die partij. Het zal ongetwijfeld een chaos zijn geweest met al die middelbare scholieren, maar je hield je goed. Aangemoedigd door jou werd ik een week later lid van de Venlose schaakclub, waar mijn schaakcarrière van start ging. Jij was daar toen een van de topspelers en hoewel ik die simultaanpartij van je gewonnen had keek ik enorm tegen je op, iets waar je trouwens afgezien van je schaakpalmares geen enkele aanleiding toe gaf, want je was totaal niet afstandelijk of neerbuigend en altijd even vriendelijk voor me. Ik bewonderde je en voelde een zekere band tussen ons, een band van het soort dat puur jeugdsentiment en dus onverwoestbaar is. Twee jaar later werd ik jouw opvolger als kampioen van Limburg, iets waar ik bijzonder trots op was. Toen ik op mijn achttiende naar Amsterdam verhuisde om daar te gaan studeren en te schaken verwaterde ons contact natuurlijk, maar altijd als ik weer eens terugkwam bij de Venlose schaakclub was ik blij jou daar in goede gezondheid weer te zien. Dat gebeurde voor het laatst op de feestelijke en gezellige clubavond van 6 november 2014, toen ik daar het erelidmaatschap van de Limburgse Schaakbond kreeg en een lezing gaf. Toen viel me voor het eerst op dat je toch wel oud aan het worden was, al was je nog monter en goed ter been. Tot dan toe had ik je onwillekeurig altijd als een nog tamelijk jonge man gezien, blijkbaar was dat de indruk die je op me maakte. Maar begin dit jaar kreeg ik van Nico van der Hoogt foto’s van het bezoek dat hij samen met Bas van der Grinten aan jou had gebracht in je Tegelse verzorgingshuis. Die maakten me wel duidelijk dat je veroudering nu echt vergevorderd was.
Nu ben je dan ten slotte gekomen waar iedereen uiteindelijk komt. Huub, misschien had ik het je eerder moeten zeggen, maar als ik aan jou denk word ik blij, ook nu nog. En dat zal altijd zo blijven.
Kerkeböske in Helden. Plaats van handeling van de jaarlijkse slotronde van de Lisb. bronsgroene schaakcompetitie. Plukjes dan wel individuele schakers – je herkent ze uit duizenden – van een bont pluimage schuifelen, veelal wat aarzelend de plaatselijke gemeenschapsafspanning binnen. Jong, oud, stram en soepel krioelt al vlot dooreen. De bloem van de Limbosche schaakscène. De meesten licht nerveus, een begroeting van en kwinkslag naar oude bekenden hier en daar. Dringend aan de tafel alwaar drankfiches aan de man worden gebracht. Aan de man ja, want tja, deze kunne blijft toch ook hier die schaakscène domineren.[1] Vervolgens wordt er fluks de bar opgezocht om de eerste koffie te downloaden. Eentje begint maar gelijk te smullen van meegebrachte boterhammen. Met kaas zo te zien. En dan, waar moeten we zijn ? Tegen wie spelen we eigenlijk vandaag? Heb jij nog een pen voor mij? Mijn vrouw is de mijne vergeten klaar te leggen… Verrek, daar loopt xxxx! Ik dacht dat die gestopt was. O, met roken? En, hoe gaat dat Siciliaans ook weer? Weet jij waar hier ergens de wc’s zijn? Tot slot spot ik een verdwaalde, binnengelopen biljarter. Hij heeft geen keus[2] en moet het pand onverrichter zake verlaten…Dit zijn zo enige flarden van de eerste indrukken die ik, ook al koffiedrinkend, aan de bar mocht optekenen.
Dat er later op de dag nog een andere, virtuele gast het Böske zou binnenwandelen, kon ik toen nog niet vermoeden. Wie dat was, vraagt u natuurlijk. Wel, dat was niemand minder dan… Hitchcock. Sir Alfred himself. Master of suspense.[3]
Zaagt men zoals allerwegen bekend, planken. Balken trouwens ook. Dit timmerman aforisme slaat aangaande de bovengemelde schaakontmoeting Venlo – Heerlen, de spijker op zijn kop. Want kwam daar immers niet de koploper van de hoogste provinciale schaakklasse uit het diepe zuiden opstomen naar ons ‘Ald Weishoes’? Inderdaad. Maar de rol van krullenjongen is de doorsnee Venlo-schaker vreemd. Het gevolg van de zaag-, boor- en schuuractiviteiten van het kleine Venlo 1, pakte die middag – weer verklapper! – rampzalig uit. Voor de moedige Coriovallumers welteverstaan. Dientengevolge we als momenteel derde op de ranglijst met nog 1 ronde te gaan, een waterkansje houden op de kampioenskrans.
Mooi! Hoog tijd nu om over te gaan tot een nadere beschouwing van het (on)(vak)kundige handelen van de 12 ambachtslieden.
Lees hier verder voor het volledige verslag, inclusief partijfragmenten.
De individuele resultaten staan hier op onze website.
Hoe zou het toch met de mentale gesteldheid zijn van de spelers van het kleine Venlo1, zo prakkezeerde ik vooruitlopend op het treffen met onze beste naaste buren in en Oppe Reuver?
Want de oor wassing, ons toegediend door een niets en niemand ontziende Schaesberger équipe in de vorige externe, zou immers een nefaste uitwerking kunnen hebben op de moraal van de gesneefden van toen. Zorgen om niets en niemendal, zo bleek alras. Het watjekouw van toen bleek verwerkt/vergeten/verdrongen of simpelweg niet van toepassing vanwege indertijd niet meegedaan! En dat Ololi en Rainer die dag weer hun opwachting in ons aller midden maakten, droeg er vanzelfsprekend ook aan bij dat de Venlose kansen op herstel van de geleden imago schade een krachtig opkontje kregen. Gelukkig maar. Want als vanouds pakte het kleine Venlo 1 die dag flink uit en werden – helaas – de naaste buren die dag het slachtoffer van onze dadendrang… Zoals gebruikelijk passeren weer enige hoogte- en dieptepunten de revue. Daarbij was ik zeer benieuwd naar de gevolgen van de recente opwaardering van de Elo rating van alle 2000 Minners. Zouden zij nu ook daadwerkelijk sterker zijn gaan spelen en de zetkwaliteit navenant, significant toegenomen? Om dat laatste maar direct te beantwoorden: neen.
Lees hier verder voor het volledige verslag, inclusief partijfragmenten.
Kopfoto: ‘La charité de saint Martin’ van Wikipedia
Externe Competitie 2023/24
Zwarte Zondag
Neen trouwe lezers van de berichten der wederwaardigheden van ons kleine Venlo 1, een vrolijk verslag van bovengemelde ontmoeting wordt dit (waarschijnlijk) niet. Daar rolt – verklapwaarschuwing! – namelijk een dikke nederlaag uit! On Venloos. Middels drie gelijk remises en evenzoveel nullen werd die zondag in de Weishoes Kapel van een rouwrandje voorzien. Kapel ja. Wellicht een sub verklaring voor de magere Venlose score? Bevangen door de welhaast sacrale sfeer in de speellocatie. Met een vermoeden van de geur van brandende katholieke kaarsen, kwalmende slierten wierook en de muffe opdamping van wijwater dat te lang in het vat heeft gezeten? En nog die christelijke boodschappen van indertijd indachtig, die ons opriepen tot algehele naastenliefde, een ander nimmer te kwetsen en bij een faciale optater ook de andere wang toe te keren? Geen idee, maar ik heb in het verleden al slechtere smoezen gefabuleerd… Maar goed, ter psychische verwerking, duiding en verklaringen toch een summiere terugblik op de zes potten waaruit de Venlose misère is ontsproten. U heeft er recht op! Ik graai hiertoe willekeurig in de grabbelton, allen zijn mij immers even lief… Als nawerking van mijn eigen kerkelijke opvoeding uit lang vervlogen tijden.
Lees hier verder voor het volledige verslag, inclusief partijfragmenten. ________________________________________________________________________ Het overzicht van de individuele resultaten staat hier. De vorige ontmoeting op 16 april 2023 met Schaesberg I verliep gunstiger voor Venlo
Het is al weer van even geleden dat ik u in deze rubriek mocht berichten over de – naar mijn idee – vele wetenswaardigheden uit Venlo’s rijke schaakhistorie. Zoals de zwarte gaten daarin, onder meer het omstreden oprichtingsjaar van de VSV, de status ten tijde van W.O.II en enige biografieën van overleden prominente leden van onze vereniging. Dankzij het vele werk van Peter Smith in het archief op onze site nog allemaal prima na te lezen! Het belangrijkste had ik wel gehad, zo dacht ik indertijd en de rubriek belandde zachtjes wegglijdend in een welverdiende winterslaap.
Hieruit ontwaakte ik kortgeleden toen na enig onderzoek van oude bronnen, daar een zeer opmerkelijk bericht uit opdook. Het betrof een artikel uit het “Dagblad voor Noord-Limburg”, van 22 december 1953. Dat uitpakte met de forse kop:
Dat trok, het zal u niet verbazen, onmiddellijk mijn aandacht. En na het te hebben gelezen dacht ik: daarmee kan ik wellicht in deze tijden van donkere dreigingen, oorlogsgeweld en erger toch een glimlach aan onze VSV’ers ontlokken. Vandaar!
Waar dàt op slaat weten de trouwe volgers van de schaakstrapatsen van het Kleine Venlo 1 natuurlijk allemaal. Want immers in de vorige ronde gesneefd tegen datzelfde Voerendaal. Datzelfde? Neen, niet gans. Het tweede van de ‘Voelenders’,[1] werd die dag onlangs slachtoffer van een getergd Venlo 1 klein.
Ach, geen revanchisme hoor, slechts sportieve dadendrang was oorzaak van de – verklapwaarschuwing! – nipte Venlose victorie. Finaal binnengehaald door onze multiclubexternschaker Olaf. Die na zijn late slotremise verbaasd constateerde dat hij de zege had veiliggesteld.
Goed, u kijkt natuurlijk vol verwachting uit naar de nadere duiding van onze zegepraal. Daarom verder geen onnodige of overbodige terzijdes en randopmerkingen, die de zaken slechts zouden ophouden. U heeft wel grotere vissen te braden! Want was daar bijvoorbeeld niet nog een kamer die diende te worden opgeruimd, een raamkozijn geverfd en het woekerende onkruid in de tuin bestreden?
Nou dan.
Aan de slag!
[1] Voelenders→ Vanwege de lokale naam voor hun rustieke dorp: ‘Voelender’.
Lees hier verder voor het volledige verslag, inclusief partijfragmenten.
Het overzicht van de individuele resultaten staat hier.
Het tegenverslag met foto’s staat hier op de site van SV Voerendaal.
En wederom – verklapwaarschuwing![1] – een pak op de broek in die regio TerraLimburgia Australis. Een gemankeerde Venlose équipe kon die dag – ons koningskoppel Ololi en Rainer moest verstek laten gaan – , daar in Klimmen nog maar eens geen potten breken. Wel verliezen en slechts een drietal schamele remises op laten tekenen. Maar gelukkig is er dan die onverwoestbare (groot) Venlose karaktereigenschap om bij tegenslag en ander ongemak de stemming er opgewekt in te houden. Om niet naar rookbommetjes en aanstekers te grijpen of zelfs met gevulde bierbekers te smijten op de speellocatie. Als uitlaatklep voor een vulkanisch geëxplodeerde frustratiehaard zoals in menig voetbalstadion te verafschuwen valt.
Gelukkig maar!
Nee, Venlo bleef ook nu weer een lichtend baken van sportiviteit, beschaving en bescheidenheid. Kunnen die hooligans mooi een puntje aan zuigen!
Maar nu toch even ernstig en zoals we verplicht zijn aan onze talrijke volgers, volgt er weer een kritische terugblik op de schaaktechnische aspecten en hun hier en daar nefaste consequenties van alle schakerijen: onze nederlaagduiding.
Toch waren er weer interessante (rand) zaken te melden en te verslaan.
U kunt er weer even lekker voor gaan zitten…
Lees hier verder voor het volledige verslag, inclusief partijfragmenten. (verslag is 22-22-2023 aangepast)
Het overzicht van de individuele resultaten staat hier.
De dubbele o schoot onlangs weer in de maand; bij mij gepaard gaande met enig gevoel van onrust en spanning. De grond daarvoor uiteraard zonneklaar, immers brandt dan het externe schaak weer in alle hevigheid los. In ons geval van regionale allure, want als kampioen van Limburg wordt het kleine Venlo 1 allerwegen provinciaal bewonderd en gevreesd… Hoop ik.
De eerste test dienaangaande in ‘ons’ nieuwe “Ald Weishoes”, werd losgelaten op Stein 1, Einstein schertsgewijs door mij geheten. Altijd een lastige horde gebleken! Meer historische toelichting daaromtrent volgt na het technische verslaggedeelte.
De Steiner horde werd die dag evenwel à la Femke Bol op soepele wijze genomen; twee vlotte zeges door Ololi en eh… mijzelf zorgden ervoor dat de rest remisehavens kon binnenvaren en zorgen voor een 4-2 zege!
Zo makkelijk kan het soms zijn!
Primo dus Ololi. Zij wist als eerste de geduchte routinier Marcel te verschalken. Telg uit een schaakfamilie.
,,,,,,,,
Lees hier verder voor het volledige verslag, inclusief partijfragmenten.
Het overzicht van de individuele resultaten staat hier.
Het tegenverslag staat hier op de website van DJC,
