Kopfoto: analyse in café t Anker, 1991
Rede die Nico afgelopen vrijdag 6 september mocht uitspreken bij de uitvaart van Huub.
Beste femilieleeje van Huub, beste euverige aanwezige,
Wie Huub tièdes de joarvergadering op 28 augustus 1997 aaftraoj as veurzitter van de Venlose Schaakvereiniging, woort d’r opgemerk wie moeilik ut te begriepe waas det de klup nao leefs 19 jaor ónder zien leiding, noow zónder um veerder meus.
Gelökkig isse doornao nog eine gas jaor as ziër hoeëggewaardeerd mins en schaker ónder ós gebleve.
Vurrige waek vriedaagmorge krege we van Kitty ut dreuvige berich det Huub d’n aovend teveure waas haergegaon. Euver ós kwaam det zelfde geveul: neet te bevatte det hae d’r nimmièr is.
Bas van der Grinten en ikzelf hebbe um aafgeloupe jannewari ( met Kitty) nog bezóch in ut verzörgingshoes in Tegele waor hae de letste jaore verbleef. Toen veel ós op det hae óndanks zien lièfelike en mentale gebraeke nog vuuël belangstelling had veur de schaakklup en det hae zich nog van alles kós herinnere.
D’r woort zelfs nog aafgespraoke det hae same met Kitty ózze klupaovend zoel bezeuke. Jaomer genóg haet det neet miër zoeë meuge zien.
De verdeenste van Huub veur de vereiniging zien zoeë wiechtig det ut neet te doon velt um d’r ouk maar ein klein bietje ein völlig beeld van te gaeve. Ik zal mich daorum beperke tot inkele punte:
Huub woort lid in 1953 en waas al aktief vanaaf eind jaore 50 ónder miër as sikkertaris en later wedstrièdleider.
Naodet hae in 1978 veurzitter waas gewaore, kwaam de vereiniging tot groeëte bleuj: miër as 100 leeje, 80 deilnemers aan de hoèskômpetisie en 7 plooge veur de wedstrièje taege andere vereiniginge. Daor naevebeej kóste we door zien bemeujenisse in 1980 ózzen intrek neme in ut prachtige kluplokaal kefee “’t Anker”, waor we bekans 20 jaor te gas mochte zien van de femilie Stohr.
Op die plek vónde ouk de vuuële aktiviteite plaats die ónder zien bezeelde leiding woorte georganiseerd vanwaege ós 60-jaorige bestaon in 1985, zoeëas ut kampioenschap van Limburg, simultaans met ónder miër Paul van der Sterren en ens per jaor ein schaaknach. Met Huub, toen al, achter de kômpjoeter…
Naeve al zien aktiviteite waas hae zelf unne bevlaoge en zièr sterke schaker dae haos noeëts unne klupaovend euversloog en maar leefs zeve kièr klupkampioen woort.
In 1969 schreef hae zelfs d’n titel van Kampioen van Limburg op zien palmares.
Ouk makde hae langen tièd deil oèt van ut ièrste tièntal, waor hae ouk nog jaorelang aanvoerder van waas.
Persuuënlik mót ik dök ouk dinke aan Huubs geveul veur druuëgen humor. Daor kós ik mich smeis aan begaaje. Ein inkel veurbeeld daorvan det ik meimakde:
Op unne klubaovend lang geleje kump Huub “’t Anker” binne. Daor zit d’n aldgedeende Piet Hazenbos in de kefee wie altièd aan ein täöfelke ein partie van alde schaakmeisters oet ein book nao te speule. Dae haet, gans verdeep in de stelling, neet in de gater det Huub naevekump. Huub kiek snel euver Piets schouwer woar ut euver geit. Hink ziene jas op en geit weer rap naor d’n ingank. Kump dan – gespeuld – opniej binne en zaet: “Hallo, Piet!” Dae op zien beurt vruuëg: “En, Huub, wetse ouk waal wat veur stelling desse heej op ut bord zuus?” “Huub kiek efkes naor de stelling en zaet met ein oetgestreke gezich: “Neteurlik Piet, det is oèt die partie van Capablanca taege Aljechin in Buenos Aires 1927 nao zet 23.” En löp door. Piet kómpleet verduutseld achterlaotend…
Of deze:
We ware met de schaakploog per trein ònderwaeg naor, ik mein, Vlissinge. Huub waas de krant aan ut laeze. Eine van òs vruuëg: “Huub, meug ik ouk ein stökske van de krant?” Waornao Huub ièzig kalm ein stökske van de krant scheurt en det dooëdleuk aan de verbaasde schaker euverhendigt…
Huub waas unne inspirerende veurzitter met unne neet aaflaotenden ièfer, maar ouk einvoudig en bescheide. We kinne ós dan ouk van herte vinde in de kinmerke geneump op de aankóndiging: dankbaar, tevreje, beröstend.
Met hert en zeel waas hae betrokke beej ós klup en kós det ouk op andere euverbringe.
Huub, de partie is nôw verlore en de vlag is gevalle. Maar (misschien) is t’r nôw waal ièwig schaak…
Weej dinke aan um truuk met groeëte dankbaarheid.
W.G.
Bas van der Grinten, secretaris
Nico van der Hoogt.